درس پنجاه و سوم فارسی - شروع آموزش زمان حال ساده

سلام، خوش آمدید!

درود بر همگی، حالتان چطور است؟

کوییز:

1. ابتدا به فایل های صوتی گوش کنید (ترجیحا یک بار)، چندین بار آن را تکرار کنید، بر روی کاغد بنویسید، و معادل های انگلیسی را بیابید.

یک

دو

سه

2. معادل فارسی کلمات زیر را بیابید و با هرکدام چهار جمله بسازید. (زمان گذشته ساده، زمان حال کامل با استفاده از 'for'، یک مورد زمان آینده ساده، و زمان ماضی بعید)

To catch
My younger brother
Kite
Jack’s friend

3. اعداد زیر را به فارسی بازگردانی کنید. 

22 – 34 – 90 – 108 – 5000 – 5005 – 61111

4. مطابق با الگوی مثال ها ادامه دهید، حروف را ادغام کرده، و با آن ها کلمه بسازید. لازم است در مواقع مورد نیاز، حروف بزرگ را به کوچک تبدیل کنید.

Friend <= /du:st/ < == 

Book <= /keta:b/ < == 

Kite <= /Ba:d ba:dæk/< == 

Plate <= /Bosh gha:b/ < == 

Cat <= /Gorbeh/ < == 

Mouse <= /Mu:sh/ < == 

White <= /Sefid/ < == 

Ball <= /Tu:p/ <== 

همانطور که مستحضرید امروز قصد داریم بررسی زمان حال ساده را آغاز کنیم. فکر می کنم لازم است زمان بیشتری برای این زمان اختصاص یابد. لطفا درس امروز را با دقت و صبر مطالعه کنید.

قبل از شروع، اجازه بدهید مجددا یادآوری کنم که این زمان بدون قاعده است. در نتیجه انتظار نداشته باشید در اینجا نیز نحوه تغییر فعل ها را به شما آموزش دهم. برای این سوال یک جواب واحد خواهم داشت: نمی دانم!!

بیایید مثالی را در زبان انگلیسی بررسی کنیم.

به این فعل دقت کنید: To take

این فعل را در زمان های مختلف چطور بیان می کنید؟

حال ساده: I take

گذشته ساده: I took

زمان حال کامل: I have taken

همانطور که ملاحظه می کنید این فعل در 3 زمان مختلف، 3 شکل متفاوت به خود می گیرد. لطف بزرگی در حق من خواهید کرد اگر دلیل آن را بگویید!

این فعل بدون قاعده است. توضیح دیگری نمی توان به آن اضافه کرد.

همین مورد در زبان فارسی نیز صدق می کند. تمامی فعل ها در زمان حال ساده بدون قاعده هستند. دلیل تاکید بر روی این موضوع، صرفه جویی در وقت من و شما در آینده است! در زبان فارسی، ضرب المثلی با این مضمون وجود دارد: "داشتن جنگ در اول بهتر از صلحی است که ممکن است در انتها بدست آید!" (=جنگ اول به از صلح آخر) راستش را بخواهید، مطمئن نیستم که این موضوع درست باشد! هرچیزی که باشد، در حال حاضر من را نجات می دهد! ختم کلام، لطفا در پرسش های خود نحوه تغییر فعل ها را نپرسید. این همان جنگ اول است!

چیزی که در مورد آن می توانم به شما قول دهم تلاش برای قابل فهم ساختن این موضوع به بهترین نحو خواهد بود. ترسی نداشته باشید! با کمک همدیگر مطالب را ساده سازی خواهیم کرد. آماده اید؟

هر فعل در زبان فارسی دارای ریشه ایی دستوری می باشد. پیدا کردن ریشه دستوری مهمترین بخش کار ما در این قسمت است. در ابتدا به عنوان زبان آموزان مبتدی، قادر نخواهید بود آن را پیدا کنید. بنظر من بهتر است در این مرحله ریشه ها را مطابق با مطالبی که به شما تحویل می دهم یاد بگیرید. به عبارت دیگر، تکرار طوطی وار بر اساس مقایسه. چگونه؟

1. من فعلی به شما خواهم گفت.

2. شکل و ریشه دستوری فعل را مشخص خواهم کرد.

3. شما بایستی ریشه امری را یاد بگیرید.

4. لازم است این ریشه را با فعل اصلی مقایسه کنید

5. پس از مدتی ( با توجه به سطح توانایی شما) قادر خواهید بود ریشه امری فعل ها را تشخیص دهید.

نتیجه: شما این زمان فعل را با موفقیت فرا گرفته اید!

اجازه بدهید بصورت مختصر، ریشه امری فعل ها را برای کسانی که با این موضوع آشنایی ندارند توضیح دهم.

به عبارت های زیر دقت کنید:

Sit down!
Stand up!
Close the door!
Please open the window!
Please do not speak!
Do not speak!

و هزاران مثال مشابه دیگر. هر زمان که فعل در ابتدای جمله قرار گیرد، شما در حال امر یا درخواست کردن از فردی برای انجام یا عدم انجام کاری هستید. بصورت خلاصه، این جمله امری خواهد بود. امیدوارم به درستی مطلب راتوصیف کرده باشم. در غیر اینصورت، لطفا اشتباه من را قبل از اینکه خیلی دیر شود اصلاح کنید!

حال به درس فارسی خود باز می گردیم.

نکته: اگر توضیحات زیر را دشوار می بینید، فقط از مثال های داده شده پیروی کنید (اگرچه این کار پیشنهاد نمی شود). از این طریق، یاد خواهید گرفت که چطور هر فعلی را با ضمایر فاعلی مختلف بدون نیاز به جست و جوی قاعده آن در ابتدای امر به کار ببرید. سپس، ممکن است توضیحات زیر برای شما آسان تر شود.

برای این زمان فعل، سعی خواهد شد به منظور جلوگیری از ایجاد هرگونه ابهام، با فعل های آشنا مطالب را بیان کنیم.

به این فعل دقت کنید:

To go =  /ræftæn/.

Go! (Imperative) =  /ro/!

یا 

 /boro/

در حال حاضر، با گزینه دوم  /boro/ کاری نداریم. بنابراین تنها بر روی مورد اول تمرکز کنید.

به عنوان یک قاعده کلی،  /mi/ را قبل از  /ro/ قرار دهید، و خواهید داشت:  /

واضح است؟ بسیار خوب!

حال فرض کنید می خواهیم موارد زیر را بیان کنیم:

I go
You go
He/she/it goes
We go
You go
They go

واو! به کسی نگویید که خود معلم هم در اینجا ترسید است!

در اینجا به کمک برخی حروف اضافه نیاز داریم. از قبل با اکثر آن ها آشنا شده ایم. بایید مجددا نگاهی به آن بیندازیم:

 /æm/
 /i:/
 /æd/
 /im/
 /id/
 /ænd/

سعی کنید چندین مرتبه آن ها تکرار کنید.

حال قصد داریم بگوییم: I go

به این روش تمرین کنید:

/miro æm/  <==  /æm/ +  /miro/

همانطور که ملاحظه می کنید، تلفظ آن اندکی سخت است. راه حل چیست؟ بهترین روش، ایجاد بهبود جزئی در تلفظ است. بنابراین، به جای گفتن  /miro æm/، بهتر است بگوییم  /mirævæm/ (شکل نوشتاری تغییری نمی کند)

بصورت خلاصه، 

I go =  /mirævæm/

You go =  /mirævi/

He/she/it goes =  /mirævæd/

We go =  /mirævim/

You go =  /mirævid/

They go =  /mirævænd/

دشوار بود؟

حال مثال دیگری را بررسی می کنیم:

To eat =  /khordæn/.

Eat! (imperative) =  /khor/!

یا

 /bokhor/!

فقط مورد اول را تمرین کنید.

قبل از  /khor/، دو حرف  /mi/ را قرار داده و خواهید داشت: /mikhor/

به این عبارت حروف اضافه را بیفزایید.

I eat =  /mikhoræm/

You eat =  /mikhori/

He/she/it eats =  /mikhoræd/

We eat =  /mikhorim/

You eat =  /mikhorid/

They eat =  /mikhorænd/

نکته: دراین مثال، از آن جایی که هیچ گونه صدای زایدی مانند /o/ در  /ro/ نداریم، نیازی به تغییر تلفظ نمی باشد.

حال به مثال دیگری توجه کنید:

To write =  /neveshtæn/

Write! (imperative) =  /nevis/!

یا

 /benevis/!

فقط حالت اول را در نظر بگیرید.

I write =  /minevisæm/

You write =  /minevisi/

He/she/it writes =  /minevisæd/

We write =  /minevisim/

You write =  /minevisid/

They write =  /minevisænd/

بسیار خوب، مطالب امروز در اینجا به پایان می رسد. امیدوارم از این درس لذت برده باشید. اگر در برخورد اول با این درس با موارد دشوار روبرو شده اید، نا امید نشوید. این تنها انتظار من از شماست.

هفته آینده شما را خواهم دید!

خداحافظ!