پرمایگی طراحی های کاشی کاری آبی رنگ این مسجد و معماری متناسب صفوی در آن نمایانگر یادبودی بسیار عالی از تصورات شاه عباس اول و توانمندی معمار های او می باشد. کار ساخت بنا، از ورودی با شکوه آن در سال 1611 آغاز شد و اتمام آن 4 سال زمان برد. تا سال 1629 که آخرین سال حکومت شاه عباس بود، گنبد بلند و در نتیجه مسجد آن تکمیل شد و از آن تاریخ تغییرات زیادی ایجاد نشده است.

اگرچه تک تک بخش های این مسجد شاهکار هنری به حساب می آید، یکپارچگی کلی طراحی آن تاثیری ماندگار در ذهن باقی می گذارد. هدف اصلی ورودی زیبای آن که همواره مورد توجه عکاسان قرار دارد، بیشتر مربوط به موقعیت مکانی در میدان می باشد تا فضای معنوی مسجد. کارکرد آن بیشتر جنبه زیبایی داشته، که فراهم کننده نقطه متقابلی به ورودی قیصریه در ابتدای بازار بزرگ بوده است.

سنگ های پایه مرمر سفید از منطقه اردستان بوده و خود ورودی، که تا 30 متر ارتفاع دارد، با کاشی معرق مجلل (کاشی هایی با طراحی هندسی، نقش و نگار گلدار و خطاطی) توسط ماهرترین هنزمندان آن عصر تزیین شده است. طاقچه های پر زرق و برق در برگیرنده قالب ریزی های استالاکتیک با الگوی شش ضلعی کندوی عسل بوده که هر پنل طراحی مرکب مخصوص به خود را دارد.

تحصن گاه اصلی از نمای زیبای دو مناره فیروزه ایی بر فراز بخش ورودی برخوردار می باشد. هر کدام از آن ها دارای بالکن های دایره ایی در دور خود و خطاطی هندسی سفید هستند که نام محمد و علی به وفور به چشم می آید. در شرق و غرب تحصن گاه اصلی صحن دو مدرسه قرار دارد که هر دوی آن ها چشم اندازی از گنبد اصلی با کثرت کاشی های آبی رنگ به دست می دهند