کاخ چهل ستون تنها قصر سالم باقی مانده در محوطه پادشاهی است که بین میدان نقش جهان و خیابان چهارباغ عباسی کشیده شده و این بنای دوره صفوی به عنوان عمارت تفرجگاهی و پذیرایی با الهام از سبک تالار های هخامنشی (ایوان های ستون دار) ساخته شده است. منابع تاریخی متعددی از سال 1614 وجود دارد؛ اما مورد یافت شده در سال 1949 نشان می دهد ساخت آن در سال 1647 تحت نظارت شاه عباس دوم انجام شده اما بهرحال آنچه هم اکنون پابرجاست در سال 1706 پس از آتش سوزی بازسازی شده است.

ورودی کاخ از طریق تراس ظریف تالار که به خوبی متصل کننده گذر از عشق ایرانی نسبت به باغ ها و شکوه و جلال معماری داخلی است، صورت می پذیرد. 20 ستون چوبی باریک راه راه تا سقف چوبی با شکوه منبت کاری شده به همراه پرتوهای نور درهم کشیده شده است. نام چهل ستون برگرفته شده از انعکاس تعداد این ستون ها در آب استخر جلوی آن می باشد.

در این مکان آثار هنری خارق العاده ایی وجود دارد که ازحمله افغان ها در قرن 18 در امان مانده است. آن ها به نشانه اعتراض به افراط گرایی های تصاویر، نقاشی ها را سفید می کردند. باغ این قصر، باغ چهل ستون مثال بسیار خوبی از شکل سنتی باغ های ایرانی بوده که به تازگی به لیست میراث جهانی یونسکو اضافه گردیده است.