این سازه 6 طبقه که در اواخر قرن 16 به عنوان اقامتگاه شاه عباس اول ساخته شده، همچنین به عنوان دروازه ایی شگفت آور به سوی قصر های پادشاهی در زمین های پارک پشت آن کاربرد داشته است. (علی قاپو به معنای دورازه علی است) این نام که از قهرمان محبوب شاه عباس، امام علی گرفته شده، برای تاثیر گذاری ساخته شده و با دارا بودن 6 طبقه و 38 متر ارتفاع قطعا بدین منظور دست یافته است.

مشخصه این قصر تراس مرتفع آن است که دربرگیرنده 18 ستون بلند و باریک می باشد. این تراس نمایی عالی از میدان و مسجد شاه را فراهم می سازد. سقف زیبای چوبی با منبت کاری پیچیده و پرتوهای ظاهر شده در حال حاضر در دست بازسازی کلی می باشد.

بسیاری از نقاشی و کاشی های ارزشمند که روزگاری 52 اتاق کوچک، راهرو ها و راه پله ها را تزیین می کرده است در دوره قاجار و پس از انقلاب 1979 از بین رفته است. خوشبختانه تعدای از آن ها در اتاق پادشاهی خارج از تراس باقی مانده است

در طبقه بالایی، اتاق موسیقی قطعا ارزش بازدید را خواهد داشت. سقف گچ کاری شده با اشکال گلدان و دیگر ظروف خانگی به منظور تقویت صدا سوراخ کاری شده است. این شاهکار های هنری، که توسط برخی به عنوان فاخرترین هنر ایرانی سکولار به حساب می آید، بر روی دیوار ها نیز کشیده شده است.